Mijn eerste film na het filmfestival. Sommige dingen was ik al weer vergeten, zoals het politieke einde van Margaret Thatcher. Hoewel de film haar onverbiddelijke en harde kanten niet verbloemt, krijg je toch sympathie voor haar, al was het maar om haar moed om zich een plaats te verwerven in het verstikkende mannenbolwerk van de Britse politiek. Maar bovenal... je hebt niet het idee naar een actrice te kijken. Ze is het gewoon. Een diepe kniebuiging en al mijn petten af voor Meryl Streep!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten